Punët' e besëvet

Ndë nga ministret, i diturisë a i gjyqit, do të ket’ edbe punërat e besëvet. Një Myfti i madh për myslimanëtë, një Eksark për të krishterët’ orthodhoksë dhe një kryepiskop për katolikëtë, këta do të vështojnë gjithë punët’ e të tri besëvet në Shqipëri. Xhamitë, kishatë, teqetë, manastirëtë, myftinjtë, imamëtë, myezzinëtë, priftëritë e gjithë njerëzit’ e vëndet’ e besësë, si edhe të pasurat’ e këtyre e vakëfetë do të vështohenë e të vihenë mb’udhë prej këtyre të tre zotërinj të mbëdhenj, të cilëtë do të ken’ edhe nga dy këshilla për të menduarë këto pimëra. Ministri, që do të ketë edhe të qyrurit’ e këtyre punërave, do t’u ndihnjë edhe do t’u vështonj’ edhe hesapetë, pa përzjerë në punërat, që janë fjeshtë të besësë e në të cilatë vetëm këshillat e besësë do të mimdinë të përzjehenë. Nga të dy këshillatë, që thamë që do të ketë cilido nga të parët’ e besëvet, njëra do të jetë e mbledhurë fjeshtë prej njerëssh të besësë: myftinj, ylema, myderrizë, dervishë, piskopë priftrë, theollogë etj. tjatra do të jet’ e përzjerë prej të këtillë njerëssh edhe prej bote. Epara do të përzjehetë vetëm në punërat të besësë, do të vëshitonj’ edhe livrat’ e besësë; e dyta do të vështonjë qeverin’ e xhamivet e të kishavet, do të vështonjë hesapetë e të tjera të këtilla gjërëra. Ca nga miset’ e këtyre këshillave do të vihenë prej të parëvet të besëvet e të vërtetohenë prej kreit të qeverisë duke shkruarë ati nga an’ e ministrit të besëvet edhe ca do të xgjidhenë prej vëndëset.

Të parët’ e besëvet, do-me-thënë Myftiu i math, Eksarku e Kryepiskopi, do të Jenë në nder të math, po nukë do të përzjehenë përveç se në punërat të besësë, si edhe myftinjt’ e tjerë, piskopëtë e gjithë njerëzit’ e besësë. Ulemaja, dervishëtë e priftërija do të mos përzihenë as në mësimt e në shkollat përveç mësimet të besësë, që do ta bëjnë nëpër xhamit, medreset, kishat etj.

Bektashinjtë, të cilët janë mjaft të përhapurë e të shumë në Shqipëri, do të kenë një Kryebaba në një vënt të Shqipërisë, i cili do të bënjë babanjt’ e tjerë e bashkë me një këshillë të mbledhurë prej babanjsh e prej dervishësh të vështonjë e të vërë mb’ udhë punët e teqevet e të Tarikatit.

Gjithë besët’ e tjera, do të jenë të çpenguara e të dlira në Shqipëri; Judhenjtë, Protestanëtë etj. do të kenë nga një krye më vehte nënë qyrërit të ministrit të besëvet.

Çdo njeri besën’ e ka për vethe të ti edhe kurrëkush s’ka të drejtë të shtrëngonjë tjatrinë për të be suarë një gjë a për të bërë një punë të besësë me pahir. Të parët’ e besëvet, ylemaja e priftërija vetëm me fjalë e me të mirë do të mundinë të sjellinë botënë n’udhët të besësë edhe këtë nëpër xhamit, medreset, teqet, kishat etj., e jo jashtë. Nonjë njeri nukë do të shtrëngohetë të paguanjë gjë për punërat e për vëndet të besëvet; veç kush të dojë vetë t’apë ç’i do zëmra.