Shqyponjë me krah të thyem! Vall shpirt i plagosun!
Shpirt! aht i kulluet! dhimbë gjoksi të brengosun!
Vall shpirt i therun… fli e një lterit të ri,
vaj’ i një skamnori, të vllaut që heq zi;

shqiponjë me krah të thyem! Vall shpirt i molisun!
Qëndro! Qëndro krenarë! mu si një zot i stolisun
me diell t’artë në ball, me qiella t’azurta në sy…
Qëndro! si vaj skamnori – ende ka frymë në ty –

O shpirt! Pëllumb i gjorë! Lajm i idealit të ri…
Çgule shëgjeten nga vetja, e rishtas, me dhimbsuni
fluturo mbi valët e jetës e fjalë ngushllimi pëshprit,
shëro plagat skamnorve e shpresën në jetë ua rrit.

Por hesht, shpirt i goditun, felltë hesht në pikllim,
i dhimbset vetja shpirtit… o vall se ç’idhnim!
Shikon botën skamnore, plagën shikon me sy
e lotë xhevahiri derdhë… o vall u fik një hy!