Vepra më e rëndësishme letrare e Konicës, një prozë satirike që rrëfen historinë e një doktori të ri shqiptari, i cili prej idealizmit dhe patriotizmit, vendos të kthehet në atdhe pas studimeve të gjata jashtë vendit. Ai përballon realitetin e rëndë të shoqërisë shqiptare, ku korrupsioni, analfabetizmi dhe tradita të vjetra mbizotërojnë, duke e vendosur atë në një konflikt të brendshëm dhe të jashtëm me strukturat sociale dhe politike. Botuar në 1924.

Përmbledhje esesh nga Faik Konica. Një pjesë e tyre u publikuan në revistën Albania. Botuar në 1938.