Ë-ja e shênjueme ne themë a ne trup të fjalës, njehet rroke e plotë:

• _Kosen pështetun permbi kocka t’ngrefta — (11)
• Tue zânë n’shkollë mesime t’mbara — (8)
• A thue kështû do t’zêhen — (7)
  Ase:
  • Per trimëni permêndun larg mbi dhé — (11)
  • Prij ti nierit n’ amëshim — (8)

Ka vleren e rrokes, e shkrueme nder fjalza (neje a enklitike):

• Në skam e n’terr me ndêjun posë gjithkúj — (11)
• Ká lirija të bardhin sundim — (10)
• M’kambë, sokola te Shqypnis — (8)
• Per punë të hijshme e t’mbara — (7)

Nuk ka vlerë e nuk bân rroke kúr âsht perdorë si shêj zgjatimit në pjesen e mbrame të fjalës:

• Murojë me i ndêjë Europës pa dijtë shk’âsht friga — (11)
  Kúr duhet të njehet rroke, shpesh shênjohet me e të ngulët:
  • Veç po, sŷni i t’Amshuemit n’at gjamë t’botes — (11)
  • Porsi kânga e zogut t veres — (8)
  • Prei voeses s’ qielles — (5)

Ë-ja në mbarim te vjerrshës të shumen njehet rroke:

• Bini Toskë, ju bini Gegë — (8)
• Zûnë me i njoftë nevojët e jetës — (8)
• Zêmren me t’âmel shpresë — (7)