I

O Tarabosh, i mnert, ndéja hyjnore,
Ku, e rrebt, rrufenat Fromboja farkote,
E e perzemruem’, gjyteteve mizore
Pshtjell’ me shtergata e bumbullim’ i lshote.

Andej mbi breshtat e mbi land’t pjellore,
Qi rreze diellit për dëshir s’pershkote,
Ti soditshe gjarpnues nëpër fushore
Kulmin e Drinit me qeti kah shkote.

E kuvendshe me té madhnin’ e Ilirit,
Ku t’lir si shqypet nëpër bjeshk, banoshin
Nipat e hyjvet Ilirjak’ e t’robit.

E n’at zemer u knaqshe pa fé kobit.
E u knaqshin hyjzit qi tinzisht veshtoshin
Npër heshtime t’pamatuna t’ethirit.

II

O dishmitar i shekujve t’panjehun,
Qi pershkove me sy gjind e ndodhina
Si dhent blegtori kur, avit’ te trina,
Vezhgon vathin e vet e rri tu’ i njehun:

Difto si motit, prej hyjnis i ngrehun,
Për kto vênde lakmues e kto krahina,
Rrani ndër treve hijeshue n’çetina
E badra t’verdha me ata gjetht e prehun,

Si nji popull me shpatë i armatisun,
Ili fatbardh’, Ili qi blegtoresha
Galateja perfitoi e Polifemi;

E kjene shkuesa prej Olimpit nisun
Bind fuqimadhi e Senton hyjnesha
E dasmor i gjith zotave polemi.

III

Difto si grigjen nëpër shpat kur lshote
Me lkur’ harushet vesh’ e njesh’ barija,
Gjith rrotull Krajës e ka merr Rumija
Kumbim trokash mbi troje tingullote;

E dhênt blegroshin nëpër dushk; gjiplote
Gjellet ndër megje siellishin me mija
E t’permállshme kundruell pallshin, e n’shpija
E ndër peqina ‘j tjetrë gridh’ ushtote.

Maje currave tu’ u pshtet’ me fyll shtogut
E buz’ kronit barit zgaçen nen hije
Kndoshin, e ndalej fluturimi i zogut.

E i perkdhelun prej kang’sh, shpell’ e shkambije,
Lête gjarpni i helmuem, e mjedis t’logut,
Ngrehun kryetin perpjet, vrote me shije.

IV

E ti smiren difto qi t’perzêmruemit
Hyji e Elades germoi, e jasht’ zakonit
Dergj e rrenime grumulluen e t’shuemit
E nipave caktuene t’Posejdonit,

Se kah fundi i peqinave t’Mallkuemit
Shperthei kulsheder nëpër gryk’ t’nji stonit;
E si kokerr rrufejet, prej t’aguemit
Frombos vetueses ju perqasi fronit.

T’krokodilit mbas giaset, i flakote
Me nji t’njyme gjelbrore e t’verdh’ gjith shtati
E flak’ e kuqe nëpër sy i vetote.

Krah i zjarrit’ bri stjetullavet i delte,
E surfull turfullote e flak’ lugati
Qi prej fushës për gjys’ malin e shkelte.

V

E nji njegull ndër male, e ‘j er’ qelbsinet
E i vap’ e mnershme për gjith’ vend shperndahej,
Ku ndër lugje ma t’rita e n’pod rudinet
Me t’perjetshmen sherbel’ gjineshtra thahej.

Mjedis t’megjeve i shtangun, prej nalcinet
Plandoset qjelli rrokollim, e rraheji
E ndërkryeme për tok’ delja bri trinet,
E regji i shpevet prej trishtimit kjahet.

E gjimoshin t’zharituna blinishtat,
E kjaheshin rreth krojet, e t’trishtueme
Ulkoja e trumat uluroshin naten.

I molisun flakrote ushtari shpaten,
E dnesshin nuset për kunor’ t’vorfnueme,
E vjerr’ gjinit amtuer, disshin ferishtat.

VI

Por qe prej shpellet, ku n’qeti banote,
U çfaq tat’ gjyshi Polifem, e drodhi
Rrotllen e rynit qi mbi báll i ndodhi
Vetem, shkellxore porsi hana plote.

E i farmakuem prej mnijet turfullote
Si harusha për zogj, e nji shit zgjodhi
Nen máje t’madhit Tarabosh, e e hodhi
Kundra bindit, damtuer qi kobe lshote.

Fishklloi ajri për rreth, e bumbulluene
Rrethas permnershem malet, e, si zdapa,
Shkulmat e Drinit pezulli u çuene.

E larg ushtoshin lugjet e Peshtrikut,
E porsi t’shtyeme prej fortun’s,permbrapa
Rrokolloheshin val’t e Adriatikut.

VII.

Uluronte prej dhimet e perplasun
Ndër balta t’Buenës, ku fillon koliku,
E terbuemja kulsheder, tue ju qasun,
Stonit t’perparshem qi kish xan’ kreshniku.

Por i veshej prej majavet i rrasun
Nji breshen qetash, si nji rê çeliku
Qi lumbardhat flakrojn’ n’ma t’idhtin t’hasun
Qi ka me anmikun e terbuem anmiku.

E mizoren perfundi 'j mal sa qiella
E nêlt e shtrydhi për gjith an’sh, e ngeli
Aq e madhe për bind u çue gomilla.

E zbriti s’neltit, buzen n’gaz, e shkeli
Polifemi mb’at suke, e n’zane t’kthiella,
“T’Ilirijes, kumboi, “a ktu temeli.”

VIII

Kumboi njitas ndër malet Ilirike
E ndër fushore t’b’ gatuna n’grunaje
Zâni i kasnec’ e e 'j brohori jetike,
Qi jehona perdridhte mâje n’mâje

E thirrte Kodri: - O djelmëni kreshnike
Me dhên gur e permend’ leni n’bungaje
Spatat e ngulme, léni tok’ t’fisnike
E léni berret qi kullosin n’zaje;

E hiqni thekshem kah i t’parve a shkámbi,
Ku n’vetina perher’ Fromboja dëfrehej,
Se nji t’rejes seli po i shtrohet lâmi.-

E permbi suken mrekullore u njiti,
E t’gjytetit mbretnuer rrethin, ku t’ngrehej,
Me gjak t’kulshedrés tu’ e vizat’. Shetiti

IX

Prej krahinet kú i mûjshem Labeati
Banon me shqype, e ku perté, e Parthinit
Kullot grigja e mrizon Autarijati
Berret e láme nëpër ujna t’Drinit;

Porsi çuna t’nji shpis qi fton i jati,
Avulluesa sinjoreve t’Shkodrinit
Ju veshne Ilirsit me hiti, ku fati
I atmes ma t’lergun ja perkrahte fqinit.

E kndoshin çetat tui u zbrit’ , e ushtoshin
Fush’ e lugje t’gjelbrueme e shéna e prroje,
N’brohorijet t’ushtris kur n’pun’ u lshoshin.

E ‘i popull i pafar’ rreth suket vlote,
Porsi shemet e bletve nëpër zgjoje,
Tuj ngreh’ shka naten hyj mizuer do t’rrxote.

X

Ngri prej mneret t’çudimeve s’vetove,
E permbledhun rreth malesh Ilirija:
E t’Shuguruemit e Bindit, n’uzdaj plote,
Shqyrtoshin shortet si ju nepte dija.

E pvetshin t’shpardhit, qi për an’ mbretnote,
Gjethin kuvénd’s me dshir e nëpër vija
Zanet e rrgjanta qi Sentona lshote
E val’t qi luente e Posejdonit hija.

Por i trúmun Dodonasit nuk flitte
Shpardhi n’bungajet, e nuk bzâte rrjedha
Me tingllime t’argjanta për kah rrshitte.

Ankim prej qiellet t’Ilirjakve s’ndihej,
As e flladit ndivnues s’ankohej dredha:
Por paq i kandshëm prej Hyjnijet shifej.

XI

I madhnueshem shkelzete bregut t’Drinit,
Prej mermerit katruer t’dhenun, prej arit
Xhixhlloj’s nen rreze qi pershkrepshin s’parit,
Tempull i ngrehun hyjnave t’Elinit.

E mbarshtrojsit e Zeusit n’petka linit,
Stolisun kryetin me kunora larit,
Ndezne kémcat rreth lternavet për s’mbarit,
Tuj ftue t’idhnuemit hyjenor’t e fqinit.

Kersitte kêmi mbrenda kup’s s’prarueme:
E shkul tu’ u çuemun, nëpër qiell t’faltores
Tymi i erkândshem fjolla fjolla hypë.

Gjimoi moti ne e rrmakt, e zâne t’mbulueme
Shungulluene prej s’neltit t’nji dritores:
-Aferdita për fli Rozafen lypë-.