Mustaf Pasha

E prâne vallet ndër male unjî,
E ushtima e pushkve ndër lugje mêjti;
Ndër festa e t’kreme n’fush’ e n’malcí
Burrnimi u dêjti;
 
E djerr â toka: krrut ndër livadhe
Shkon kau, e avllin qi del prei arvet
Érton, e nepet për stinë të madhe,
Për rreth t’kularvet.
 
Por mb’ zgiedhë mberthye kulartë pushojnë
Vjerrun nen trena, e rri n’gardh parmênda;
E n’mal pá nieri berret firojnë,
O dridhen mbrênda
 
Vathit, kúr ûnshem siellet ulkoja,
E rmnon me kthetra dyrt qi barija
Dikúr pertrini; sot húll e zoja
Pá burrë te shpija.
 
Mbas tejet, Shqype, burrat flutruene
Ndër male t’reja, n’nji lugje t’ré:
Gadhnjim o deken tui lyp’ u lëshuene
T’gjith për atdhé.
 
E luftojnë rrebtas: nen breshen plumbit
Qi karajfilet lëshojn’ e bershanat,
Turren, o Shqype, si rrjedha e lumit,
Trima si zânat.

E pasha, ndêjun mbî thasë t’florijve
Ndër valle jevkash, n’lodrë dudûmash,
Tallet i knaqun prei zânit t’fqijve,
Si qên mbas trûmash.
 
O pjell’ e keqe! o dhun’, o kóre!
Qe shtojzavallet, pà e dijt’, po kcejnë
Me tý e zgerdhíhen, e’j kangë mortore
Nen zâ shperthejnë.
 
Óra e Shqyptarit t’lëshoj, e fatosat
Qi n’luftë, pá shkrepun, shkrîne n’marrí,
Gjikim po lypin, e thekshem kosat,
Shpirtna me mní.
 
Sjellin n’shpí t’ande. Qe Mehmet Begu,
Eshtna t’shpulpuemun, mbî vorr tu’ u çue,
Idhun për s’ lergut t’thotë: “ktûne â shtegu
Me folë me mue.
 
Ktû t’prita ç’motit: ktû do t’paqohet
Vaji i nji fêmnes qi n’mjerim lëshova,
Pá faj; shqyptari ktû do t’kujtohet
Se hupës nuk shkova.”
 
E prej gjith fushash bâjnë valle t’mnérshme
Arët e livadhet qi 'j ditë grabite:
Sot, vonë, mâ t’rrebshem për faje t’hershme
Gjikimin príte.
 
Del, mizuer, këndenaj, del; prei merzijet
Zgaq i perbuzhem, Shqypnija t’volli:
Tý shpina e détit, tý, vênd robnijet,
T’pret Anadolli.