Ndre MjedaN’kamb’, o Shkodrë, o nan’e drangojve
Lé prei grykës t’martinës, prei çelikut!
Maje bjeshkve, ndër shqype, e n’fund t’shtojve,
Kû buqari shqytár avullon,
Qit kushtrimin: o Lekë, kundra anmikut
Me nji hov, me nji zemrë permblidhn’ju;
Pertè Cemin si j nieri t’tanë hidhn’ju:
Shqyptarija, o fatosa, ju fton.
Porsi bisha prei ûjet ja rrîni
N’ megje t’ona, qi s’preken, i hueji;
Mb’ta sokola! kah bjeshka e kah vrrîni
Hapi kthetrat, o Shqype, mbî ta.
Çart’ e idhnime ndër vedi, deh shueji
Para lterit t’atdheut, o Malcí:
Me gjak t’zêmres, me krye pertrij
Trashigimin qi i pari na la.
E flamorin, qi i shndritshem ushtríve
Se kje jeta ju prîni n’ngadhnjime,
Xiern’je, o Hoten, kulshedra e malcíve,
Xiern’je, hija e t’dekunve e pret.
Dérsá t’rreket me dhun’e trathtime
Me i vû kâmben i hueji shqyptarit;
Sá t’kujtojn’ se ndër pronjet e t’parit
Nji kind t’vetun perdhuni na shklet:
Kjoftë mallkue kush merr nuse te shpija,
Kush vên berret perpara n’kullosë,
E kush qét i mberthen ndër hollija,
E kush vaden ndër t’mihuna lëshon.
Pushk’ e shpatë janë parmênd’ e janë kosë;
Me eshtna t’huejve do t’miellet kjo tokë;
Me gjak t’huejve tui rrjedhun do vokë
Ngrîja e mordes qi rrethas zotnon.
Çou, o Grudë, e trimnín e perhershme
Njálle sot kundra anmikut, e shtyji
Shtyi djelmoçat, stuhin e permnérshme
Me rroposë ça Shqypnija mallkoj.
Se nji zâ shungulloj kû rri Hyji:
Delni, o t’huejit, prei vêndeve t’ona;
Tjetrë ligj’ e flamuer jo nuk dona:
U betue Shqyptari e ngurroj.
O Kastrat, porsi rêja mizore
Rrebtë n’ushtrina t’anmikut ti ndeshe,
E dermove, rrufé bumbullore,
Gjithshka hase n’at rmueshmin udhtim.
Orët e malit bertasin: oh njeshe
T’ rrgjanten shpatë qi kje trama e gjithkújit;
Rreth e rreth nëpër çetat e t’hújit
Sielle morden, siell gjam’ e mjerim.
Se prei thepash t’shkallmuem t’Veleçikut
Synojnë Shkrelsit atdhén, e nji gojet
U betuene gjith mbarë kundra anmikut
Burr’ e fëmijë me luftue te jet.
Xhixha xhixha ndër sŷ si shqypojet,
Maje bjeshkve Kelmêndi u rreshtue,
E n’breg t’Cemit me gisht tui shênjue:
Vorri i t’huejve â ktune" bertet.
Por kush ecë para ushtríve tui lëshue
Flakë prei shpatet, si rrfeja kúr shkrepet
Mbi Bjeshkë t’Nêmuna, vesh’ arit t’kullue
Porsi dielli kúr vete n’prendim?
Suka e male kalon e nuk epet,
Kalon prroje t’perlyem me gjak t’huejve;
E tui vruemun rrezikun e t’tuejve,
Mb’ têne, o Shqype, vrapon fluturim.
N’rrethe t’Pejës e tu shkambi i Kavajes;
Prei Prishtinet e n’breg t’Adriatikut,
N’fusha t’bâsa e ndër kerzha t’bungajes
Vraçi i tij prei gadhnjimit hinglloj.
Para lterit t’Shqypnís kundra anmikut
Rrahi bén porsi burrat, e ngrîni
Rrfén e luftës qi Francen pertrîni,
E tallaze rreth Bosforit çoj.
Mahmud Pasha!… Qe n’vorr Skanderbegu
Ngrehi kryetin te kisha e shë Nkollit,
Kqyri nipin luftues ndêj’te shtegu,
E lumoj, e ndoq gjûmin e vet.
E Karl Topja rreth bregut t’Devollit
Kërkon rrashten qi i hoq Shtrashimirit,
E për çerpet tu’e rrokë “njatij nierit
Ktû t’paçë lanë për therore un” i flet.
Por pse u zbut ajò fëtyr’ e terrtisun
Si grykë détit kúr hullet shtergata?
E ndër male kaq rryeshem tu’u nisun
Pse sot vraçi mzi gjurmen e ndrron?
Herë mbî prehen t’fatosit bje shpata
Kpuçem si mbas nji luftet t’pádáme;
Herë permállshem tui kqyrë, si degáme
Vetë me vedi me ngrehun fillon.
Me kosë n’krah, mbî nji kál si vetima
Kish pá morden se u qaset Shqyptarve,
E lakmueshem ndër gjith ata trima
Zgiedh për védi kê dáte mâ trim.
Pau, e njitas mbas t’nismit t’ushtarve
Shtegon Pasha, e i perkrahet mizores;
N’flakë t’letines, kû i biri i malcores
Korrë anmikun, ja behë fluturim.
“Nana morde”, po i lutet, se t’tuejit
Jena t’gjith qýsh mb’ at ditë qi u perftueme;
N’prak t’gjith dyerve e n’votrë t’gjithkuejit
Hieja e jote mbretnore zotnon.
“Nana morde” nji gjam’ e shemptueme
Prei ferishtash kah ti qe po siellet:
Vashë, dje nuse, sot n’futa po pshtiellet,
E pleqnís sot urojma mbaron.
Për ta vetun therore un tý t’kjosha,
Për jetë t’tyne qe t’êmen pelqeje;
Edhè mujës, i koritun û vosha
“Mos m’a kqyrish ket ndérë si po t’ftoj”.
Dau se u zbut ajò tymen gjith neje;
Kqyri Pashen tui qesh’, e llastore
E muer ngryk. Por n’at kosen gjaksore
Ndeshi qafen e n’tokë rrokolloj.