Andërr

Pezull prej qiellit fluturote e shkreta
E si dielli n’mjesditë rreze shpërdake;
Engjëll ndër cucat o nji çikë giake
Që veç qielli numron ndër valle t’veta.

Arit i kishte flokët, e kish si zhgjeta
Dritën e syve e mollzat rrumbullake,
E buzët e vocrra me të njyeme gjake,
Që kur i pash’ krejt i mahnitun mbeta.

Mandej si nieri, që prej gjumit ngrihet,
Mora zemër e e pveta me trimni:
“Engjëll a vajzë je tine, o bukuria?”

Qeshi goca nji herë, si vashë që pihet,
Uli kryetin teposhtë e me dashtni
“Motër e Nanë, tha, m’ke – jam Shqyptaria.”