Plak, Topall dhe Ashik

Dale, moj, se kam një fjalë,
Se më rrjedhin djersët valë:
Dale, moj, se s’jam më djalë
Dhe më s’ecënj dot.

Dale, moj, se më kapite,
Më këpute, më sfilite,
Prite, moj, ashikun, prite
Që të vjen me not.

E arriva dhe ia thashë,
Asnjë gur pa tundur s’lashë,
Dhe mëgjunjazi i rashë,
Ç’u mundova kot.

Hapa gojën dhe vajtova,
Qenkam plakur, e kuptova,
M’ardhi keq, po s’e mohova,
Syri m’u përlot.

Dhe nga jeta u mërzita,
Dhe nga lumi u vërvita,
Që të vdes, se u korita
Dy-tri herë sot.

Po ti, Zot, më ngushëllove
Pas një tjatre më lëshove
Dhe nga mbytja më shpëtove,
Lavdi paç, o Zot!

Dale, moj, se kam një fjalë,
Se më rrjedhin djersët valë:
Dale, moj, se kam i çalë
Dhe më s’ecënj dot!